Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Θέλω να μιλήσουμε...

Θέλω να μιλήσουμε.. Κραααακ! (η καρδιά σου που σπάει σε 1000 κομμάτια) Ξέρεις πως η συζήτηση που θα ακολουθήσει θα αφήσει πίσω της μια σπασμένη καρδιά και ένα τσακισμένο κορμί.. ΕΣΕΝΑ! Κι όμως δε μπορείς να φύγεις μακρυά από αυτή, δε γίνεται να τρέξεις, να τρέξεις, να τρέξεις μέχρι να μη μπορείς να ανασάνεις.. Έτσι παίρνεις μια βαθιά αναπνοή και περιμένεις να ακούσεις τι έχει να σου πει.. Δε καταλαβαίνεις τί λέει.. Το μόνο που ξεχωρίζεις είναι μικρές φράσεις τύπου "δε φταις εσύ", "θα σε σκέφτομαι", "σ'αγαπάω, αλλά", "να προσέχεις".. Αρκετά, αν δε φταίω εγώ ποιός στο διάολο φταίει; Γιατί να αρκεστώ να με σκέφτεσαι απλά, ενώ μπορείς να με έχεις;! Χάνεις το δικαίωμα να με σκέφτεσαι από τη στιγμή που με αφήνεις! Τί μου λες ότι μ'αγαπάς, αφού φεύγεις; Δε θέλω να προσέχω μόνη μου, θέλω να με προσέχεις εσύ...

-Μ'αγαπάς; -Σ'αγαπάω! -Πόσο;

-Μ'αγαπάς;
-Σ'αγαπάω!
-Πόσο;
-Πολύ.
-Πόσο πολύ;
-Πάρα πολύ..
-Δώσε μου μία ιδέα!
-Σκέψου όλα τα σ'αγαπάω που έχουν ειπωθεί σε όλες τις γλώσσες, τριγύρω σε όλο το σύμπαν και προσθεσέ τα με όλο το μελάνι που έχει χρησιμοποιηθεί για να σχεδιάσει και να χρωμματίσει όλες τις χάρτινες καρδιές του κόσμου.. Επειδή δε μου φτάνουν μόνο αυτά θα πολλαπλασιάσεις το αποτέλεσμα με τα μπουμπούκια από γιασεμί που υπάρχουν σε όλη τη χώρα μας, στις αυλές και στα παρτέρια και τέλος αν τολμάς ύψωσέ στον άπειρο αριθμό των αστεριών που όταν σε σκέφτομαι τα κοιτώ και ταξιδεύω με το νου μου, σε φέρνω κοντά μου και μ'αγκαλιάζεις και με φιλάς, και σε φιλάω και σου χαιδεύω απαλά τα μαλλιά..

Τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα ταξί να φύγω...

Έχει τύχει ποτέ να θες να εξαφανιστείς, να φύγεις για λίγο από όλους και από όλα.. Ακόμα και από άτομα που τα αγαπάς απίστευτα πολύ και δε μπορείς μακρυά τους;
Εμένα μου συμβαίνει που και που, όταν νιώθω ότι δεν έχω άλλη υπομονή και τα περιθώρια μικραίνουν, όταν δεν έχω άλλες αντοχές και τα τρωτά μου σημεία αρχίζουν και φαίνονται.. Όταν δεν έχω να δώσω κάτι και νιώθω κενή μέσα μου, τότε θέλω να ξεφύγω για λίγο.. Να καθαρίσω, να μαζέψω ενέργεια και κουράγιο.. Απλά νιώθω την ανάγκη για απομόνωση, να ξεκαθαρίσω με τον εαυτό μου, να πάρω αποφάσεις χωρίς να νιώθω την πίεση και την επιρροή από τον περίγυρο.. Με αυτό τον τρόπο επαναπροσδιορίζω το ποιά πραγματικά είμαι και ποιούς ανθρώπους θέλω πραγματικά δίπλα μου.. Μόλις τελειώσω με αυτό νιώθω πιό δυνατή με περισσότερη αυτοπεποίθηση και σιγουριά και φυσικά είμαι και πιό ευχάριστη και αισιόδοξη..

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011


..είναι κάτι σιωπές κοφτερό μαχαίρι, δεν ξέρεις τι να πεις, δεν ξέρεις τι θα σου πει.. Κανένας δεν παίρνει την πρωτοβουλία να μιλήσει, να κάνει μία κίνηση.. Απλά κοιτάτε ο ένας τον άλλον, ο καθένας χαμένος στον κόσμο του.. Είστε μαζί απλά για να πείτε ότι είστε.. Εσύ σκέφτεσαι "τι να σκέφτεται άραγε, τι χαζεύει, πού ταξιδεύει", ίσως και αυτός να έχει τις ίδιες απορίες με εσένα.. Έχεις σκεφτεί ποτέ πως μπορεί και οι δύο σας να ταξιδεύετε στα ίδια μέρη;! Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί αυτά που θέλει να σου πει δε λέγονται με λόγια, αλλά μέσα από τη σιωπή;! Μπορεί η σιωπή να ηχεί πιο δυνατά από κάποιες λέξεις.. Μπορεί η σιωπή να είναι ο νέος ήχος!

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

What goes around, comes back around

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα σκοπό να γράψω ακόμα κάτι μέχρι που άκουσα το κομμάτι του Justin "what goes around, comes back around" και περίεργες σκέψεις πυροδοτήθηκαν στο μυαλό μου.. Έχω κάτσει πολλές φορές και έχω σκεφτεί ότι η ζωή είναι πολλοί κύκλοι μαζί που ενώνονται μεταξύ τους σε μερικά σημεία και ενώ μπορεί να είσαι το πρώτο άτομο που ξεκίνησε έναν κύκλο, μπορείς να καταλήξεις το τελευταίο που θα τον κλείσει.. Πρέπει όμως να προσέχεις τις κινήσεις σου και τα λόγια σου, γιατί κάποια στιγμή θα περάσεις από τη θέση κάποιου άλλου και θα περάσεις τα ίδια; Κακά τα ψέματα, τί προσέχουμε τί όχι ρόδα είναι και γυρίζει.. Ό,τι καλό ή κακό και να κάνεις και να πεις κάποια στιγμή θα σου γυρίσει πίσω και τότε πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να το αντιμετωπίσεις..