Τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα ταξί να φύγω...

Έχει τύχει ποτέ να θες να εξαφανιστείς, να φύγεις για λίγο από όλους και από όλα.. Ακόμα και από άτομα που τα αγαπάς απίστευτα πολύ και δε μπορείς μακρυά τους;
Εμένα μου συμβαίνει που και που, όταν νιώθω ότι δεν έχω άλλη υπομονή και τα περιθώρια μικραίνουν, όταν δεν έχω άλλες αντοχές και τα τρωτά μου σημεία αρχίζουν και φαίνονται.. Όταν δεν έχω να δώσω κάτι και νιώθω κενή μέσα μου, τότε θέλω να ξεφύγω για λίγο.. Να καθαρίσω, να μαζέψω ενέργεια και κουράγιο.. Απλά νιώθω την ανάγκη για απομόνωση, να ξεκαθαρίσω με τον εαυτό μου, να πάρω αποφάσεις χωρίς να νιώθω την πίεση και την επιρροή από τον περίγυρο.. Με αυτό τον τρόπο επαναπροσδιορίζω το ποιά πραγματικά είμαι και ποιούς ανθρώπους θέλω πραγματικά δίπλα μου.. Μόλις τελειώσω με αυτό νιώθω πιό δυνατή με περισσότερη αυτοπεποίθηση και σιγουριά και φυσικά είμαι και πιό ευχάριστη και αισιόδοξη..