Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Θέλω να μιλήσουμε...

Θέλω να μιλήσουμε.. Κραααακ! (η καρδιά σου που σπάει σε 1000 κομμάτια) Ξέρεις πως η συζήτηση που θα ακολουθήσει θα αφήσει πίσω της μια σπασμένη καρδιά και ένα τσακισμένο κορμί.. ΕΣΕΝΑ! Κι όμως δε μπορείς να φύγεις μακρυά από αυτή, δε γίνεται να τρέξεις, να τρέξεις, να τρέξεις μέχρι να μη μπορείς να ανασάνεις.. Έτσι παίρνεις μια βαθιά αναπνοή και περιμένεις να ακούσεις τι έχει να σου πει.. Δε καταλαβαίνεις τί λέει.. Το μόνο που ξεχωρίζεις είναι μικρές φράσεις τύπου "δε φταις εσύ", "θα σε σκέφτομαι", "σ'αγαπάω, αλλά", "να προσέχεις".. Αρκετά, αν δε φταίω εγώ ποιός στο διάολο φταίει; Γιατί να αρκεστώ να με σκέφτεσαι απλά, ενώ μπορείς να με έχεις;! Χάνεις το δικαίωμα να με σκέφτεσαι από τη στιγμή που με αφήνεις! Τί μου λες ότι μ'αγαπάς, αφού φεύγεις; Δε θέλω να προσέχω μόνη μου, θέλω να με προσέχεις εσύ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου